بسم الله الرحمن الرحیم
1-نیاکان پیامبر ص
نیاکان حضرت محمد صلی الله تا نفر بیستم آنان عبارتند از: عبد المطلب، هاشم، عبد مناف، قُصَیّ، کِلاب، مُرّة، کَعب، لُؤِیب، غالب، فِهر، مالک، نَضر، کِنانه، خُزیمة، مُدرکة، الیاس، مُضَر، نِزار، مَعَدّ و عندان.(1)
از میان نیاکان حضرت محمد صلی الله بیشترین اطلاعات را درباره ی «عبد المطلب»، می توان یافت؛ زیرا به عصر اسلام نزدیک بوده است. عبد المطلب شخصیتی محبوب، بخشنده و خردمند و سرور و پناهگاه بی رقیب قریش بود.(2) او فراتر از جامعه ی خویش بود و با آن که عمر طولانی داشت، اما رنگ جامعه ی آلوده ی مکه را به خود نگرفت. آن روز در محیط مکه اعتقاد به معاد، وجود نداشت و یا بسیار کرنگ بود. اما عبد المطلب نه تنها به معاد اعتقاد داشت، بلکه حتی درباره ی کیفر و پاداش روز رستاخیز تاکید می کرد و می گفت: پس از این جهان، جهانی خواهد بود که در آن نیکوکاران و بدکاران به پاداش و کیفر اعمال خود خواهند رسید.( 3)
خاندان حضرت محمد ص خاندان توحید بود. بنا به اعتقاد عموم علمای امامیه، پدر و اجداد پیامبر اسلام ص از عبد الله تا آدم، همه یکتا پرست بودند و در میان آنان یکتا پرست وجود نداشت. از آن حضرت نقل شده که فرمودند:« خداوند پیوسته مرا از صلب های مردان پاک به ارحام زنان پاک منتقل ساخت تا به دنیای شما آورد و هرگز مرا به آلودگی های جاهلیت آلوده نکرد.»(4)
2-تولد
هنگامی که سپاه فیل به فرماندهی ابرهه، فرمانروای حبشه که برای تخریب کعبه، به مکه حمله کرده بود، به صورت خارق العاده و با قدرت نمایی غیبی خداوند شکست خورد؛ این رویداد، دیگر حوادث آن روزگار را تحت الشعاع قرار داد و آن سال مدت ها به عنوان «عام الفیل» مبدا تاریخ قرار گرفت. حضرت محمد ص در همان سال در مکه متولد شد.(5)
این حادثه با توجه به برخی از قراین و شواهد، از جمله هجرت حضرت محمد ص در سال 622 میلادی و نیز وفات آن حضرت که در سال 632 میلادی و در سن 60-63 سالگی رخ داده، در حدود سال 569-570 میلادی بوده است.(6)
3-دوران کودکی و شیرخوارگی
حضرت محمد ص دو ماهه بود که پدرش عبد الله در بازگشت از سفر بازرگانی شام، در شهر یثرب در گذشت و در همان جا به خاک سپرده شد(7) قرآن کریم از یتیمی او چنین یاد کرده است:
آیا پروردگارت تو را یتیم نیافت و پناه داد و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، و تو را فقیر یافت و بی نیاز کرد؟
نوزاد آمنه پس از نخستین روز های تولد که از شیر مادر استفاده کرد، مدت کوتاهی ثُوَیبَه-کنیز آزاد شده ی ابولهب- او را شیر داد.(8) آن گاه طبق عادت عرب او را به دایه ای به نام حلیمه ی سعدیه از قبیله ی بنی سعد بن بکر سپردند که در بادیه زندگی می کرد. حلیمه دو سال را شیر داد و تا پنج سالگی نگهداری کرد و سپس به خانواده اش تحویل داد.(9)
آخرین نظرات