پیوند: http://dinpajoohan.mihanblog.com
دین پژوهی
برای رسیدن به تحقیق و پژوهش کارآمد و ثمربخش باید ابعاد گوناگون آن شناخته شود و باید به روش‌شناسی آن پژوهش دقت کرد. دین‌پژوهی هم به عنوان مهمترین و حساس‌ترین حوزه‌های روشی دارد که باید طبق اصول و قواعدی باشد تا نتایج آن صحیح و متقن باشد.
یکی از اصول حاکم بر پژوهش دینی «اصل احتیاط» است. پژوهشگر عرصه دین باید مسؤولانه و متعهدانه عمل کند و از تفسیر به رأی پرهیز کند.
این امر مشخص است که روش‌شناختی در هر پژوهشی لازم و ضروری است و دین‌پژوهی هم به عنوان حوزه معرفتی، روش‌شناختی خاصی دارد و این روش‌شناختی قابل مقایسه با دیگر حوزه‌ها نیست و ارزش زیادی دارد و باید با حساسیت خاصی انجام گیرد و اصل احتیاط در آن از اهمیت فراوانی برخوردار است که عدم رعایت آن اصل در پژوهش دینی ممکن است نتایج زیان‌بار و جبران‌ناپذیری به بار آورد.
تفاوت حوزه علمی و دینی در جهت پژوهش این است که پژوهشگر عرصه علم به نتایج پژوهش خود احساس مسؤولیتی ندارد و تعهدی در قبال آن ندارد؛ زیرا آنچه او به دنبال آن است، کشف قوانین عالم طبیعت است و نتیجه آن مورد نظر پژوهشگر علوم تجربی نیست ولی محقق حوزه دینی نمی‌تواند به بهانه آزاد‌اندشی و فارغ از خطوط قرمز به تحقیق بپردازد و اصل دین و مسلمات آن را مورد تردید قرار بدهد.
البته متأسفانه در سال‌های اخیر تحقیقات غیرمسؤولانه در حوزه دین‌پژوهی کم نبوده است. از طرف کسانی که معتقدند تحقیق و پژوهش باید به‌روز باشد فاجعه‌هایی به وجود آمده است که حتی بعضاً نتایج این نوع پژوهش‌ها مخالف آموزه‌های مسلّم دینی شده است.
بسیار عالی و مفید در سایه حق