پنجم: هویت جمعی، هر برنامه پژوهشی، به دلیل تعلق به گستره ای خاص، عضوی از هویت جمعی علم است و در خانواده علم جایگاهی خاص می یابد و به عنوان عنصری از سیستمی معین و شبکه ای خاص، نقش ایفا می کند.
ششم: نوآوری، در برنامه پژوهشی، هدف تولید یافته های جدید علمی است. پژوهشگر در مقام دستیابی به امری است که تا کنون به دست نیامده است و نوآوری نیز ابعاد مختلفی دارد: دست یابی به پرسش و مسئله جدید، ارائه ی نظریه ای جدید، وصول به روش جدید . مفهوم سازی تازه و مانند آن.
منبع:سید حسین اسحاقی، رموز پژوهشگری، بهار 92، قم، هاجر.
صفحات: 1· 2
سلام عالی بود. ممنون از زحمتتون