امام صادق عليه السلام فرمود: مردم از گفتار رسول خدا صلي الله عليه و آله در روز غدير در باره علي عليه السلام غافل شدند. همچنان كه در روز مشربه(المشربه، اتق یا مکان نوشیدنی) *1* ام ابراهيم (اتاق مارية قبطيّة) از گفتار او غافل شدند. آن روز مردم براي عيادت پيامبر صلي الله عليه و آله به نزد او آمده بودند. سپس علي عليه السلام آمد و خواست كه نزديك رسول خدا صلي الله عليه و آله بنشيند، ولي جايي را پيدا نكرد!
وقتي رسول خدا صلي الله عليه و آله متوجه شد كه آنها براي علي عليه السلام جا باز نمي كنند، فرياد زد: اي مردم! براي علي جا باز كنيد. سپس دست او را گرفت و او را نزد خود نشاند و فرمود: اي گروه مردم! اين ها خاندان من هستند و شما نسبت به آنها بي توجهي مي كنيد. در حالي كه من زنده هستم و در ميان شمايم. به خدا قسم، اگر من از شما بگذرم، خداوند از شما نمي گذرد، زيرا آسايش و راحتي و بهشت و شادي و بشارت و محبت نصيب كسي خواهد شد كه به دنبال علي و ولايت علي عليه السلام بوده و تسليم او و جانشينان او باشد. در اين صورت من شفيع آنها خواهم بود، زيرا آنها پيروان من هستند و هر كس از من پيروي كند، از من است.
مانند همان چيزي كه در ميان پيروان ابراهيم اتفاق افتاد، زيرا من از ابراهيم هستم و او از من است. دين او، دين من است و دين من، دين او. سنّت او سنت من است و فضل او جزئي از فضل من است و من از او برتر هستم و فضل من جزئي از فضل او است و گفتار خداوند، حرف من را تأييد مي كند؛ آن جا كه مي فرمايد: «ذُرِّيَّةً بَعضُهَا مِن بَعضٍ وَاللّهُ سَمِيع علِيمٌ» آیه 34 سوره آل عمران. و رسول خدا صلي الله عليه و آله زماني اين سخن را فرمود كه در مشربه ام ابراهيم (اتاق ماريه قبطيه) بود و مردم به خاطر مريضي به عيادت ايشان*2*رفته بودند.
منابع:
1- القاموس المحیط، ماده شرب.
2-بصائر الدرجات، ج 1، ص 65، باب 23.
